Yürümek

Her gün dağa gömülüyordu ve dağdan dilsiz, saçları otlarla dolu ve gün boyunca aldığı sıyrıklarla dönüyordu. Ve her defasında cazibesi kalmayan aynı fetih. Yavaş yavaş bu düşman memleketin direncini kırıyordu. Kendini dorukta beliren tek çam ağacının gerisindeki beyaz ve yuvarlak bulutlara, bu kırların pembetrak çiçeklerine, üvez ağaçlarına ve çan çiçeklerine benzer kılmayı başarıyordu. Bu hoş kokulu ve kayalık dünyayla bütünleşiyordu. Uzaktaki tepeye ulaşınca, ansızın keşfettiği uçsuz bucaksız manzaranın karşısında içinde sevginin dinginliği değil ama, bu yabancı doğa ile tamamladığı bir çeşit iç barış doğuyordu, sert ve vahşi iki taraf arasında ateşkes sağlanıyor ve iki dost birbirlerini terk etmiyorlardı. A. Camus